şanslı bir kadın
iste 2 tam Double McChicken menü getireyim kadın
“Güzel görünüyosun”
“Siktir, burası tumblr değil. Bize ayna lazım”
ARKADAŞLAR SİZE BİR ŞEY SÖYLEMEK İSTİYORUM.OLABİLDİĞİNCE ÇOK CEVAP VERİN UZUN ZAMAN ÖNCE ANNEMİN TELEFONUNDA Bİ KAÇ MESAJ GÖRDÜM MESAJLARI SÖYLEMEK İSTEMİYORUM VE BUGÜNDE BİR MESAJ GÖRDÜM VE EMİN OLDUM,ANNEM BABAMI ALDATIYOR VE NE YAPACAĞIMI BİLMİYORUM YARDIM EDİN BE.
Sen istersen
Seni çatlak kız. Hayatıma girişin öyle salakçaydı ki. Şu an içeride bana yemek hazırlıyorsun. Bu yazıyı görünce bana kızacaksın değil mi? Biliyorum bu deftere kitap yazıyorsun. Bilerek buna yazıyorum. Bu sayfaya geldiğinde okuyabil diye. Seni seviyorum. Sağ gözünü seviyorum. Onu bana verecek misin? Sağ göz olarak doğsan yine severmişim seni. Ediz ve Ahsen sana benzesin istiyorum. Yazımı okuyamıyorsun değil mi? Erkek yazısı diye buna diyorlar. Az sonra bana yaptığın çorbayı içeceğim. Kötü olmuşsa bile mükemel diyeceğim. Olmadı bi bahane bulup yemem. Bugün seni sevdiğim bir gün. Tarih yazacaktım ama gerek yok. Hasta olduğum ve seni sevdiğim bir gün işte. "Pişti, getiriyorum." diye bağırdın şimdi. Yazıyı burada bitiriyorum. Seni seviyorum sağ gözüm. Cimcimem, seni seviyorum.
Acı. Seni kaybettikten 6 ay sonra bi defterin içinde bu yazıyı bulmak çok canımı yaktı. Çorba çok güzel demiştin. Beğenmemiş miydin acaba? Bilmiyorum. Soramadım, soramayacağımda. Cimcimem demene kızardım. Meğerse son söyleyişinmiş. Bilmiyordum. Neyse. Mezarına uğrayacağım, merak etme. Bende seni seviyorum sağ gözüm. O göz artık senin.
Nefes alamadım bir an.
Abi oha
hasiktir
Ağlamış gibi oldum biraz
Çok acıttı.
Acıttı
abi..
yuh ama.
Amk
yuh amk bu ne nerde bizde yağğğgfdh gk
Çok acı, fazla acı.
Eve gelip wifiye bağlanmak, pantolonu çıkarıp eşofman giymek, yatağa uzanıp tumblra girmek, bunlar hep huzur
Ve yine bi aşkdan geriye kalan kalbi kırık bi kadın,elinde sigarası,sol yanında sızısıyla.
Hep sineye çektim. Yapılan her hareketi, söylenen her sözü. 3 maymunu oynadım hep. Yaptığımın yanlış olduğunu bile bile devam ettim. Kendimi 2. plana attım. Kırmadım, kırıldım. Kırıklarım toplayamadan tekrar tekrar geçtiler üstünden. Ama bi parçası bile batmadı ayaklarına. Hiç farketmediler beni öldürdüklerini. Hissettirmedim ki. Ben sustukça daha da üste çıktılar. Iyi niyetimi kullandılar. Hep dertlerini dinlediğim ve biraz da kendiminkileri çıtlattığım insanlar bir gün geldi ki "senin ne derdin var ki?" dediler. Ben yok sayılıyordum onlar bencillerdi. Her gün biraz daha kayboluyordum, her gün biraz daha ölüyordum. Ben hiçtim, onlar her şeydi. Ve şimdi kırıklarımla bir köşede duruyorum. Yine kimse merak etmiyor beni. Olsun, öyle bi beklentim de yok zaten. Ben öğrendim kendimi avutmayı. Alıştım 'hiç'liğe.