Zaruri bir yaşamda. kindar ve nefret dolu bir kalple yaşamaktansa. hoş görüyle yenilip ayazda ölmeyi yeylerim..

Bazen düşünüyorum'da. adını sayamadığım ne çok yalnızlıklar var içimde ama' ölüm mü kalım mı bilemiyorum işte..

Her insanın kendine has zarif çizgileri vardır. ve her zarif düşüncenin içinde de rengarenk dünyalar barınır tabi kalben görebilene..

Colorful breezes..

Bir kıyı istiyorum. zihnimde biriken yıkımları. ve içerimde sıkışan en kırgın yaraları. bir dalganın feryadıyla en derinde boğmak için..

Çok şey beklemeyin artık benden. yaşanmış bunca yalnızlığın içinden sevgi yerine en fazla bir kaç papatya daha ısmarlar çeker giderim zaten.. 

Bazı hayaller vardır adına ne renkli umutlar yazılır. ve bazı düşler vardır akla rüya olsa da görkemine dil tutuklu kalır..

A Momentary Breeze..

Yeni bir yol ve yeni bir yaşam seçtim kendime. ve bu yolda içimde artık hiçbir sevgiye yer yok..

Benim hiç kimseye yeşeren bir nefretim yok. ama varsa bana öfkesi olan buyursun çayıma eşlik etsin zira ben kendime bile dilsizim..

Bazen her kare ayrı bir hatıradır aslında. ama' içinde saklı bir hüzün varsa. acıyla bakılan hiçbir anı mutluluk vermez insana..

Eğer hala umudunuz varsa. zarif bir sevgi narin bir yaşam ve rengarenk düşler yeşertin henüz yağmalanmamışken gençliğiniz..

Ne narin ve ne hüzünlü bir asalettir. rengarenk çiçeklerle gelmeyeni beklemek..

Hiç kimseye karışmıyorum artık. zira uzun uykular çekiyor içim. ve hiçbir kahve dirayet vermiyor zihnime..

A momentary breeze.

Eğer hala yaşamın kıyısında nefeslenebiliyorsam. bu bağrımda barındırdığım çiçeklerin masumiyetindendir..

Bazı hayaller. samimiyeti gerçek olmayan insanların umarsız söylemleri gibi anlamsız bir seraptan ibarettir..

Biraz mola istiyorum. aklımı kurcalayan binlerce olumsuz düşüncelerin her zerresinden..

Bir zamanlar küçücük hayallere tutunan. sessiz düşlere sahiptim ama' onu da söküp çaldılar şu ezilmiş içerimden..

Her şey yaşama hevesi olana güzeldir bu hayat'ta. oysa ki mumu ateşleyip etrafı aydınlattığınız'da kıyıda köşede umutları kırılan ne insanlar görürsünüz bu dünya'da..

A momentary breeze.

Sessiz ve hüzünlü bir kalabalık var içimde. nedense herkes ağlak bir feryatla bakıyor sönen gözlerimin ferine. ve nedense bir avuç toprak ve bir solmuş çiçekle süsleyip gitmişler üstümü. oysa ki ne kadar da suskun duruyordu ölüm peki ya şimdi kim vurur ki dizlerine annemin arşa uzanan üzgün sesiyle..

Anlık Bir Esinti..

Samimiyetiyle üzerinize gölge olmayan hiç kimseye. yüreğinizi yormayın zira bu yaşamın yarını tekrarı yok..

A Momentary Breeze..

Bir dostu olmalı insanın. gölgesinde korkusuzca bakabilmek için şu ateş'ten kavrulan güneş'e..